කිසිදු තාර්කිකත්වයක් නැති කිසිදු වැදගම්මක් නැති දෙයක් වන පළාත් සභා යනු ඉතා ජාතිවාදී පදනමක්‌ මත බෙදා වෙන් කර ඇති බෙදුම්වාදී දේශපාලන පරිපාලන ව්‍යූහයකි. පළාත් සභා ස්ථාපිත කරනු ලැබුවේ අපේ රටේ දැන් පවත්නා ජාතික අභිරුචිය උදෙසා නොව එකල ඉන්දියාවේ උවමනාවට සහ කොටි පරාජය කිරීමට ගැසූ ගැටයක් ලෙසිනි. මේ ගැටය සාර්ථක වුයේද නැත. ඩිල් දමා සැබෑ ප්‍රශ්න විසඳිය නොහැකි බව ඔප්පු කරමින් කොටි ප්‍රශ්නය ඉවර වූයේ පළාත් සභා නිසා නොව ත්‍රස්‌තවාදී කැරලි කරුවන් රජයේ හමුදා විසින් පරාජය කොට මර්ධනය කිරීමෙනි. පලා බබා අපේ රටට දුන් ඉටිගෙඩියක් නැත.
ඕවරයකට හයේ පාරවල් හයක් ගසන පිතුකරුවෙකු මෙන් සී. ඒ. චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා වැනි අය පළාත් සභා මොනතරම් පුස්සක් දැයි පෙන්වා දී ඇති නිසා එම කාර්ය නැවත නැවත කිරීමට මම වෙහෙස නොවෙමි.
අන්තර්ජාල බ්ලොග් අවකාශයේ මෙම ගැටලුව මෑත කාලයේ යලි කරලියට එන්නේ මාතලන් බ්ලොග්කරු ලියු "ඉන්දියාවේ බබා. හදන්නලු ඔබා.." නම් සටහන සමගිනි. එහි මැතිවරණ ක්‍රමයේ සිට මැතිවරණ පවත්වන අකාරය ,දේශපාලන පක්ෂ අපේක්ෂකයින් ඉදිරිපත් කලයුතු අන්දම සහ ධූර කාල සිමා පිලිබඳ පුළුල් පරාසයක් දක්වා යෝජනා ඉදිරිපත්කර ඇත මා ඉන් මෙහි අවධානය යොමු කරන්නේ පළාත් සභා පිලිබඳවය. ඒ පිලිබඳ එයට ලැබුන පතිචාර අතර බුවාගේ සිතුවිලි ! මෙසේ කියා තිබුණි.
//පලා බබා එපා තමයි හැබැයි අහෝසි කරන්න කලින් විකල්පයක් ඕනි . දෙමල ජනතාවට විතරක් නෙවෙයි සිංහල මිනිස්සුන්ට වුනත් රාජ ආණ්ඩුවක් එපා නම් බලය විමධ්‍යගත කිරීමේ ක්‍රමවේදයක් තිබිය යුතුමයි .//
බුවාගේ මෙම ඉල්ලීම අසාධාරණ නැත බලය විමධ්‍යගත විය යුතුය හැබැයි එය විය යුත්තේ ජාතිවාදී බෙදුම්වාදී පදනමකින් නොවිය යුතුය. මගේ මුලිකම තර්කය එයයි බලය විමධ්‍යගත විය යුත්තේ රටේ නිෂ්පාදන සහ වෙළඳපොල පදනම් කරගෙන මිස ජාතිය ආගම පදනම් කරගෙන නොවේ.
ලංකාවේ දැන් පවතින පළාත් සභා නැත්නම් ලංකාවේ ආණ්ඩු ක්‍රමය රාජ ආණ්ඩු ක්‍රමයක්ද? ගාල්ලේ අක්මීමන ආසනයේ පුද්ගලයෙකුට තමන් පාර්ලිමේන්තුව තුල නියෝජනය කරන නියෝජිතයෙක් ඉන්නවා. මිට අමතරව ප්‍රාදේශීය ගැටළුවක් නිරාකරනය කිරීම සඳහා අක්මීමන ප්‍රාදේශීය සභාව තුල නියෝජිතයෙක් ඉන්නවා ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලයක් තියනවා. දැන් මිට අමතරව අතර මැද දකුණු පළාත් සභාව කියල එකක් තියනවා එකේ අනර්කලී නංගි සහ මුතුහෙට්ටිගම අයියා ඉන්න එකෙන් ප්‍රයෝගික තලයේ ගැටළුවක් විසදා ගැනීමට අක්මීමන ආසනයේ පුද්ගලයෙකුට වැඩි අවස්ථාවක් ලැබෙනවද ? නැහැ මේකෙන් වෙන්නේ වැඩකට නැති අනවශ්‍ය වියදමක් සුදු අලියෙක් වැනි තව විශාල ආයතනයක් සහ පුද්ගලයින් මහජන මුදලින් නඩත්තු කිරීම විතරයි. මධ්‍යම රජය සහ ප්‍රාදේශීය සභාව අතර සිදුවෙන ගනුදෙනුව අතර මැද කිසිම තාර්කික හේතුවක් නොමැතිව පවතින පළාත් සභාව නම් පිළිලය ඉවත් කරලා ප්‍රාදේශීය සභාවට දැන් තියනවට වඩා බලතල දෙන එක බලය විමධ්‍යගත කිරීමේ වඩා එක් පලදායී ක්‍රමවේදයක් නොවේද?
ඊළඟ කරුණ තමයි බලය බෙදී යෑම ගැන කෙස් පැලෙන තර්ක ඉදිරිපත් කරන අය අමතක කරන වැදගත්ම කාරණය. ලංකාව යනු ඉතා කුඩා දුපතකි යන්න. මේ පුංචි රට මහා මෙරක් තරම් කරගෙන දඟලන්න දෙයක් නැහැ. මේ ලෝකේ අන්තර්ජාලය මගින් ගනුදෙනු කරන කාලේ. ඉස්සර පරෙයියන් මේල් ගෙනියන අශ්වයෝ පිටේ ගමන් යන කාලේ පවා ලංකාව එක රටක් විදියට පාලනය කරන්න අවශ්‍ය වුනේ පළාත් තුනකට කඩාගැනීම විතරයි. මේ පළාත් තුන තමයි අපි කවුරුත් දන්නා රුහුණ, රජරට සහ මලය රට කියන පළාත් තුන. මගේ අදහස නම් මේ යුගයේ ඇති තාක්ෂණික දියුණුව නිසා දැන් මේ කුඩා රටේ ප්‍රශ්න කළමනාකරණය කරගැනීමට නම් පළාත් තුනකට වත් බෙදන්න ඕනෑ නැති බවයි.
බලය විමධ්‍යගත විය යුතුය කියා කියන අය මෙය පුන පුනා කියන්නේ කළමනාකරණය කරගැනීම පිලිබඳ ගැටලුව නිසාම නොවේ මෙහි නොකියනා දෙය නම් දෙමල දේශපාලන ගැටලුවයි. මෙය අපි පැහැදිලිව වෙන් කරගත යුතුය. මෙය කවුරුත් කතා කරන්නට අකමැති තැනයි ලංකාවේ දෙමල මිනිසුන්ට වෙනම රටක් ඕනැ කියල විස්වාස කරන මිනිසුන් සංවිධානය කරලා කොටි ත්‍රස්‌තවාදී කැරැල්ලක් ගහනවා මේ කැරැල්ලට හේතුව බලය විමධ්‍යගත වෙලා රටේ කළමනාකරණය හරියට සිදු නොවීම කියන එක කියල මම හිතන්නේ නැහැ. මේක කළමනාකරණ ගැටළුවක් නොවෙයි දේශපාලන ගැටළුවක් ඒ ගැටලුව රට ඇතුලේ එක්තරා ලෙසකින් විසඳුනේ නන්දිකඩාල් වලදී කැරැල්ල මැඩ පැවැත්වීම සමගයි. වෙනම රටක් ඉල්ලන අයට පළාත් සභා වැඩක් නැහැ.රටින් එළියේ ඉඳන් තාමත් වෙනම රටක් ඕනෑ කියන අයට ලෝකය ඉදිරිපිට මතවාදීව මුහුණ දෙන්නේ කොහොමද කියන එක අපිට මුණ දෙන්න තියන වෙනම ගැටළුවක්.
අපි බලය විමධ්‍යගත කරගත යුත්තේ දෙමල දේශපාලන ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ලෙස නොව රටේ නිෂ්පාදන සහ වෙළඳපොල පදනම් කරගෙන වෙළඳ ගනුදෙනු පහසුවෙන් සහ සාධාරණව ඉටුකර ගැනීම සඳහා හැම පුරවැසියාටම ඇති අයිතිය තහවුරු කරදීම සඳහාය. මෙයට ජාතිබේද අදාල නැත. මේ සඳහා මුලිකවම ගත යුතු ප්‍රධාන පියවරක් නම් පළාත් සභාව නම් පිළිලය රටින් ඉවත් කර දැමීමයි.
